Ambt & Heerlijkheid 221, jaargang 69, december 2023

Het jaar is al weer bijna voorbij. Een jaar waarin de wereld lelijker is geworden. Wereldwijde conflicten, toenemende polarisatie en groeiend wantrouwen tegenover bijna alles lijken het dagelijkse nieuws te domineren. Maar in dit blad kijken we niet naar het hier en nu. Terug in de tijd dus! In deze aflevering van A&H gaat het o.a. over het landschap, een schilder, het weer, een onverwacht boekje en de vondst van een hoofd.

Er was in elke periode wel wat aan de hand dat het vermelden waard is. Ik vraag me af wat er hier precies 100 jaar geleden, dus in de eerste week van december 1923,  gebeurde. Als we door de kranten van die week bladeren (leve internet en vooral leve Delpher.nl) lijkt er niet veel bijzonders te zijn gebeurd. Wel rijdt op 3 december in Laag Soeren een vrachtauto dwars door een gesloten spoorboom. Gelukkig wisten manschappen der militaire politie die net voorbijkwamen, het voertuig op tijd voor de aanstormende trein weg te slepen. Op 4 december doet de secretaris van een vereniging in Velp aangifte: de penningmeester had een bedrag van 50 gulden verduisterd. Een onderzoek wordt vanzelfsprekend ingesteld. Op dezelfde dag wordt er in de krant verslag gedaan van het opmerkelijke feit dat de attachees der “Chineesche Industrieele Missie”, de heren Lee en Itsu, werkplaatsen in De Steeg hadden bezocht waar benzinemotorrijtuigen werden vervaardigd. Ze hadden enkele uren met belangstelling kennis genomen van deze nieuwe tak van industrie. Op vrijdag 7 december houdt de gemeenteraad van Rheden een vergadering. De agenda bevat weinig opvallende punten, met uitzondering van een verzoek om op gemeentegrond bij de Velpse rodelbanen nabij de Pinkenberg een tent en een berging voor fietsen te mogen plaatsen. Ach ja, dat waren nog eens winters. Het was die week behoorlijk koud, met temperaturen die overdag net boven het vriespunt lagen. De eerste nacht van die week had het zelfs 10 graden gevroren.

In onze omgeving kabbelde het leven in die week blijkbaar rustig voort. En in Europa overheerste  idealisme en optimisme. Maar we weten inmiddels dat ergens diep verborgen achter de horizon gitzwarte wolken zich langzaam begonnen samen te pakken. Twee decennia later zag de wereld er volstrekt anders uit.

Ik hoop, bij wijze van reflectie op de openingszinnen van dit stukje, dat we over een jaar kunnen constateren dat 2024 een jaar was waar het leven in onze regio, net als 100 jaar geleden, vooral rustig voortkabbelde. We zullen het zien.

Hans Witt