Ambt & Heerlijkheid 214, jaargang 68, maart 2022

Zeg Nelleke den Boer-Pinxter en je zegt Ambt & Heerlijkheid of Oudheidkundige Kring (en nog veel meer natuurlijk, maar dat is hier niet ter zake). In de jaren ’90 van de vorige eeuw komt Nelleke al voor in het reilen en zeilen van de Oudheidkundige Kring.

Maar de afgelopen veertien jaar was Nelleke vooral een onderdeel van de redactie van Ambt & Heerlijkheid. En in de loop der tijd werd Nelleke ook steeds meer het epicentrum van Ambt & Heerlijkheid. Vanaf 2007 namelijk eerst als redactielid, maar vanaf 2016 als hoofdredacteur. Stukken schrijven (vooral over architectuur en aanverwante zaken), schaven aan de vormgeving, het bewaken van de kwaliteit, zorgen voor schrijvers van artikelen, het op peil houden van het netwerk en indien nodig op zoek naar verse krachten in de redactie. Allemaal zaken die Nelleke als vanzelfsprekend als haar kerntaak zag. En dat alles met vooral heel veel aandacht voor de mens. Is er een keer iemand ziek of is er iets aan de hand, Nelleke komt langs met een bloemetje of bijvoorbeeld een potje jam (zelfgemaakt natuurlijk). Al deze kwaliteiten van Nelleke hebben ervoor gezorgd dat het blad Ambt & Heerlijkheid er nu zo geweldig voorstaat. En deze kwaliteiten hebben ervoor gezorgd dat er een prima redactie en groep schrijvers actief is, met veel betrokken mensen.

Dan is het opeens 2022. Nelleke heeft afscheid genomen van Ambt & Heerlijkheid, “…..de hoogste tijd voor nieuw bloed” schreef Nelleke in het decembernummer. En daar zit je dan als nieuwe hoofdredacteur tegen bovenstaande staat van dienst van je voorganger aan te kijken. Tsja, ik draai wel al een jaar of twee mee in de redactie. Heb het grootste deel van mijn leven in deze fraaie gemeente doorgebracht, lang in onze gemeentepolitiek meegedraaid en ik heb best wel een Rhedens netwerk. Maar Nelleke opvolgen is toch zeker een behoorlijke uitdaging te noemen. We gaan binnen de redactie er in ieder geval hard aan werken om de kwaliteit en alles daaromheen op peil te houden. Dit nummer beginnen we en eindigen we voor alle zekerheid toch nog even met Nelleke. In dit stukje tekst en op de laatste pagina met een ‘Ode aan Nelleke’ geschreven door een van de redactieleden. Zodat ze dit nummer nog even omarmt, en daarna gaan we stoer op eigen benen verder.
Nelleke, bedankt voor al je positieve energie, je betrokkenheid en je deskundigheid!

Hans Witt